(En nee, het gaat niet over het opwarmen van de aarde. Wel over de Kracht van Kwetsbaarheid.)
Foto Ana Ligthart
Die maandagochtend zinderden mijn yogalessen van levensvreugde. Als ik een paar uurtjes later op m’n fiets naar huis rijd, matcht de stralende zon de glimlach op mijn gezicht.
"Mmmh, life is sooo good." Lalalala. Ik dacht aan een dichtregel van Bert Schierbeek:
hoe als je je met zorgeloosheid kon omringen, en dat dan je ruimte was.
De blauwe lucht, een paar wolkjes, de frisse geur van de ochtend maakten het af.
Perfectie.
De avond ervoor was ik thuis gekomen van een magische opleidingsweek. In de aanloop naar de week was ik doodmoe geweest, niet vooruit te branden. Ik dacht aan een virus dat maar niet weg ging, of erger, wie weet. Maar na die week was alle vermoeidheid als sneeuw voor de zon verdwenen!
Maandagochtend heb ik na mijn yogalessen altijd een oefenmoment met 5 anderen via Zoom. We bestuderen en beoefenen zuiver en belichaamd communiceren. Een hele uitdaging, maar mijn eigen practice en de yogalessen geven me de voorbereiding om dit te kunnen. De opleidingsweek had me vleugels gegeven.
Om kwart voor 12 opende ik de Zoom sessie. Wat ik toen op mijn scherm zag was een klap in mijn gezicht. Ook mijn maag ging letterlijk in een knoop. De gezichten die me aankeken zagen grijs en vermoeid. Niemand leek blij. Ik voelde zelfs agressie dwars door het scherm heen, maar ik corrigeerde mezelf met “Hey, dit is Zoom hè.”
Meteen als de eerste persoon iets in de groep deelde voelde ik me heel zwaar worden in mijn hart. “Hier heb ik geen zin in” en “Wat als ik hierdoor mijn zalige gevoel kwijtraak?” Vluchtgevoelens kwamen in me op. Excuses om de sessie vervroegd te verlaten werden ergens in mijn hoofd getest. Ondertussen probeerde ik met mijn fysieke houding te maskeren wat er in de achtergrond gebeurde.
Er werd pijn, ongemak, verdriet en frustratie gedeeld. Ik voelde woede in me opkomen en deelde die observatie met de groep. Woede op iemand in de groep die weinig in connectie is met zijn gevoel. “Laat jezelf zien!” “Gooi het eruit, toe geef me dat!” hoorde ik mezelf inwendig en bijna hardop zeggen en ik voelde hoe mijn lijf zich opspande alsof ik naar een voetbalmatch aan het kijken was. We besloten de sessie met een open ronde en ik deelde mijn overvloedige levensvreugde door ze te laten weten dat ik ze allemaal een knuffel wilde geven. De gedachten die ik eerder had gehad. bleken later de onderliggende drijfveer voor mijn eigen aandeel aan het eind van onze oefensessie te zijn. Hoe dat zit? Dat wil ik je uitleggen in het volgende stuk.
We gingen die dag met een glimlach uit elkaar. Of dat was mijn ervaring toch.
Dan één week later. Nieuwe oefensessie met de groep.
Ik had niet veel goesting, maar de nieuwsgierigheid won het, dus zag ik weer diezelfde 5 gezichten binnenkomen. Iemand opende weer de sessie met iets dat duidelijk hoog zat.
Tot mijn grote verrassing ging het over mij… Die had ik niet zien aankomen!
Ik voelde plots mijn hart veel sneller slaan en mijn handen werden heel warm.
Wat de hoge nood bij deze persoon was, werd niet meteen duidelijk. Na een eerste schokje in mijn hart voelde ik me daardoor weer ontspannen en kon ik beter luisteren. Ik voelde vooral de energie achter de woorden, een mix van verdriet en woede. Ik vroeg de hulp van de anderen om de woorden te vertalen. In de achtergrond werd ik me bewust van een verdedigende reactie die aan het groeien was.
Het bleek allemaal over grenzen te gaan. En gebrek aan beheersing. Was het mijn woede van vorige week? Ik dacht meteen terug aan de frustratie die ik had gevoeld en benoemd. Was dat het geweest?
De persoon ging door met zijn ervaring en zijn gezicht veranderde van kleur. Hij kwam steeds dichter naar de camera en ik kreeg het gevoel dat hij mij erdoorheen wilde trekken. “Ik moet wel iets heel erg verkeerds gedaan hebben”, dacht ik.
Ik merkte op dat mijn mond droog was geworden, een stekende hoofdpijn in de buurt van m’n slapen, mijn vuisten gebald. Een deel van mij was in staat van opperste verdediging, maar toch bleef ik aandachtig voelend luisteren naar de energie achter de woorden die mijn richting uit kwamen. En toen hoorde ik de woorden ‘grenzeloos braken’. Dát was de trigger die me in het verdriet slingerde. Die twee woorden vormden samen met mijn oude verhaal een allesvernietigende rivier die me van binnen volledig verpletterde in luttele seconden: afgesneden, verraden, niet welkom, te veel. Mijn hart in duizend stukjes. Weg het gevoel van één-zijn-met-alles van de week ervóór. Ik hoorde mezelf ademen met open mond.
Tot mijn verbazing voelde ik nog steeds de bereidheid om te ontvangen en tegelijkertijd de moed die de ander moest hebben om te delen wat er diep in hém bewoog: onveiligheid, meegesleurd worden, overvallen, niet gezien, afkeer, machteloosheid, boosheid. Ik kon alles voelen en zelfs de freeze waarin ik me bevond een beetje toestaan.
We werden allebei verbaal ondersteund door de overige groepsleden, die gespannen getuige waren van deze onverwachte oefensessie. Ik voelde me ‘exposed’ en zeer kwetsbaar. Geraakt, verongelijkt, niet gezien, geschrokken, verraden. Maar ook nieuwsgierig en klaar om te ontvangen, met een hint van compassie, voor mezelf én mijn ‘belager’.
Na de sessie moest ik even bijkomen. Dit had ik niet zien aankomen!
Maar ondanks dat, voelde ik me heel levendig, in staat om dicht bij mezelf te blijven en dat was een heel bijzonder gevoel.
Achter al mijn angst zaten geen monsters die me wilden opeten.
Achter mijn angst zat het leven zelf, maar dan in een andere verpakking dan de ochtendzon die mijn glimlach evenaarde.
______________
Een paar dagen later kwam er een heel belangrijk inzicht binnen, als ik in de diepere lagen van mijn Zelf kwam.
Er zat wel degelijk waarheid in het woord ‘braken’. Ook het gebrek aan beheersing was een punt dat ik bij nader inzien herkende. Er was een element van grenzeloosheid in het moment dat ik iedereen een knuffel wilde geven. Het was mijn verdedigingsreactie toen ik de uitgebluste gezichten voor me had gezien in de Zoom sessie. Al die negativiteit wilde ik mezelf niet aandoen.
Met liefde besmodderen is ook een vorm van grensoverschrijdend gedrag.
Anderen overschreeuwen met positiviteit, omdat ik bang ben dat ik anders geraakt word door iets dat de donkerte in mezelf weerspiegelt, kan een vorm van agressie zijn voor wie de capaciteit niet heeft om het te ontvangen.
Wat ik er ook van leer is dat ik mag genieten van het zalige geluksgevoel van verliefd zijn op het leven zelf. Dat ik het ook mag delen, maar dat ik anderen alleen maar mag uitnodigen om het met me te delen, zonder te verwachten dat ze erop in gaan.
En tenslotte leer ik dat dat gevoel ook weer overgaat.
Zoals het weer. De wolken verzamelen zich en laten de zon en blauwe lucht verdwijnen. Maar in feite zijn ze er nog steeds, alleen niet altijd te zien en te beleven.
Ik schrijf deze stukjes om op een diepere manier connectie te maken met iedereen die dat ook zo voelt. Want over het weer praten, daar krijg je geen voldoening van.
Ik hoor ook graag wat er in jou leeft.
Wat borrelt er op wanneer je dit leest?
Herken je de gevoelens en sensaties die ik beschrijf?
Wat is de boodschap voor jou als je dit leest?
Laat het me weten!
Liefs,
Eeuwige student, gepassioneerd lesgever, coach en therapeut, steeds op zoek naar nieuwe manieren om zoveel mogelijk mensen moeiteloos te laten stralen vanuit hun essentie en zonder enige beperking een schitterende toekomst te creëren. Esther is de bedenker van Het Butterfly Experiment, the magic of creation. Maandelijkse interactieve workshop via Zoom. Een ontspannen startplek voor het leven waar je naar verlangt. Weet je niet waar je moet beginnen? Word lid van de Dharmahart Playground community en kom naar de volgende Butterfly sessie
🔥 Meteen aan de slag? Leren hoe je een nieuw leven creëert? Niet meer in het verleden blijven hangen? Herkennen wat jou nu tegenhoudt? Doe dan met me mee en schrijf je in voor de cursus: Lanceer jezelf. In 4 weken leer je de basisprincipes zodat jij de shift kan gaan maken.
🧡 Of vraag je gratis adviesgesprek aan als je niet weet waar je moet beginnen, maar wel voelt dat het nu tijd is. Helemaal vrijblijvend, nieuwe inzichten gegarandeerd.
🔥 Meteen aan de slag? Leren hoe je een nieuw leven creëert? Niet meer in het verleden blijven hangen? Herkennen wat jou nu tegenhoudt? Doe dan met me mee en schrijf je in voor de cursus: Lanceer jezelf. In 4 weken leer je de basisprincipes zodat je de shift kan gaan maken.
🧡 Of vraag je gratis adviesgesprek aan als je niet weet waar je moet beginnen, maar wel voelt dat het nu tijd is. Helemaal vrijblijvend, en ik garandeer je nieuwe inzichten over jezelf.
Comments